NC SHADE 11

NC FIFTY SHADES OF TIFFANY



“อื้อออ~ แทยอน~” เสียงครางกระเส่าจากริมฝีปากอิ่มดังขึ้นเมื่อร่างกายถูกปลุกเร้าจากคนที่นั่งอยู่บนตัก

เด็กสาวในชุดพละกางเกงขาสั้นยูนิฟอร์มโรงเรียนกำลังง่วนอยู่กับการโลมเลียลำคอขาวของผู้ใหญ่ที่นั่งอยู่ใต้ร่าง ลิ้นร้อนไล่ตั้งแต่กกหูจนมาแตะอยู่ปลายคางมน ออกแรงดูดดุนแต่เพียงเล็กเพื่อไม่ให้เกิดรอยชัดจนมากเกินไป เรียวมือทั้งสองคอยบีบคลึงก้อนเนื้อนุ่มผ่านเนื้อผ้าบางลื่นอย่างมันมือเรียกเสียงครางหวานเสนาะหูให้ดังก้องไปทั่วรถ ฟันซี่เล็กขบกัดไปทั่วเนินไหล่ที่โผล่พ้นคอเสื้อกว้างจนเกิดเป็นรอยแดงก่อนที่จะใช้ลิ้นร้อนเลียวนรอบรอยกัดนั้นคล้ายการรักษา

สองมือปัดป่ายไปทั่วเรือนร่าง ในใจก็นึกอยากจะกระชากชุดกระโปรงสีเข้มของคนใต้ร่างเหลือเกินหากไม่ติดว่าเขาต้องเข้าบริษัทหลังเสร็จจากการมาส่งเธอที่โรงเรียนเรียบร้อยแล้ว แทยอนผละใบหน้าออกมามองคนที่ค่อยๆปรือตาขึ้นมามองเธอด้วยใบหน้าชื้นเหงื่อ  ทั้งๆที่อากาศในรถคันหรูก็ไม่ได้ร้อนมากมายขนาดนั้น เครื่องปรับอากาศยังคงทำหน้าที่ของมันได้ดีจนหน้าเหลือเชื่อ

ใบหน้าใสโน้มลงไปจุมพิตแผ่วเบาบนขมับที่ชื้นเหงื่อ เรียวมือเล็กยกขึ้นปลดกระดุมเสื้อพละสีเทาออกไปสองเม็ดก่อนจะร่นเสื้อตัวบางที่ตนสวมใส่อยู่นั้นแล้วถอดออกผ่านทางศรีษะ  กายเล็กที่ท่อนบนมีเพียงสปอร์ตบราสีดำเข้มเอี้ยวตัวไปพาดเสื้อสีอ่อนไว้บนเบาะหนังตรงที่นั่งข้างคนขับ   โดยมีคนที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่ใต้ร่างนั้นคอยจ้องมองเธออย่างถูกอกถูกใจ แทยอนไม่ชอบใส่เสื้อกล้ามตอนแต่งชุดพละเรื่องนี้เธอรู้ดี เขาเคยบอกว่ามันอึดอัด ขนาดหน้าหนาวที่หิมะตกเขายังไม่เคยจะใส่เลย

ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่แทยอนเป็นคนชั่งยั่วแบบนี้  รู้ตัวอีกที มือเล็กก็ลากเอามือของเธอมาวางทาบทับไว้บนเนินอกแล้วบังคับมือเธอให้ออกแรงบีบคลึงมันเบาบ้างหนักบ้างเสียแล้ว ใบหน้าเยาว์จ้องมองไปที่เจ้าของใบหน้าหวานที่ส่งรอยยิ้มยั่วยวนมาให้เธอซึ่งเธอก็ตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มแบบเดียวกัน

“ไม่กลัวใครมาเห็นแล้วหรอคะ?” ทิฟฟานี่ยันตัวขึ้นมาจากเบาะที่ถูกปรับจนเอนราบ มืออีกข้างยังคงประครองเอวเล็กของคนบนตักไว้กันไม่ให้เขาไหลลงไปกองด้านล่างเสียก่อน คิ้วเรียวยกขึ้นหลังจากเอ่ยคำถามออกไปอย่างยียวน แน่สิก่อนหน้านี้เขายังเป็นคนพูดอยู่เลยว่าโรงเรียนน่ะคนเยอะ พอเธอบอกว่าติดฟิล์มสีทึบเท่านั้นแหละ ร่างของคิมแทยอนเด็กหื่นก็กลับมาแทบจะทันที

แน่นอนว่าแทนคำตอบก็คือการส่ายหน้าไปมาของเด็กที่เอาใบหน้าซบไหล่มนของเธออยู่อย่างนั้น  รับรู้ถึงแรงดึงจากข้อมือที่ฉุดให้เรียวมือของเธอดิ่งลงไปยังเบื้องล่าง ค่อยๆลากผ่านหน้าท้องแบนราบลงไปอย่างเชื่องช้าจนมาหยุดอยู่ตรงกลางหว่างขาที่ยังคงมีกางเกงวอร์มขาสั้นปกปิดอยู่ มือบางไม่รีรอที่จะลูบวนบนส่วนนั้นผ่านเนื้อผ้านุ่มไปมาอย่างสนองตามเจตนารมณ์ที่คนตัวเล็กชักนำมาให้

“กางเกงเธอขาสั้นเกินไปรึปล่าวคิมแทยอน”  เสียงกระซิบแหบพร่าติดริมหูดังขึ้นพร้อมกับลมหายใจอุ่นร้อนผ่อนออกมาพอให้สยิวกาย

“สักทีเหอะน่า” ร่างเล็กเลือกที่จะไม่ตอบคำถามเพราะเธอรู้อยู่แล้วว่า คนอย่างทิฟฟานี่คงไม่ได้ถามอะไรเอาจริงเอาจังขนาดนั้นในเวลาแบบนี้ หรือในสถานการณ์แบบนี้ แต่ยังไม่ทันจะไปบังคับหรือเอ่ยอะไรต่อ  คนหน้าหวานก็ล้วงมือเข้ามาผ่านขอบเกงเกงทั้งสองชั้นอย่างรวดเร็วเสียจนคนช่างยั่วที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัวถึงกับสะดุ้งโหยง เรียวนิ้วแนบเข้าไปที่ร่องกลางที่เปียกชื้นจากการเล้าโลมของตัวเอง(?) ก่อนจะออกแรงรูดขึ้นรูดลงบดเบียดเสียดสักับปุ่มกระสั่นจนคนตัวเล็กนั้นถึงสั่นสะท้านผวากายโน้มตัวลงไปเอาใบหน้าซบกับไหล่มนนั้นไว้

“อ๊ะ ขะ เข้ามาเลย อ๊า!” ยังไม่ทันที่เธอจะพูดจบประโยค เรียวนิ้วที่เคยลูบวนอยู่ภายนอกก็แทรกผ่านผนังอ่อนนุ่มเข้ามาเสียเร็วจนทำให้กายเล็กนั้นถึงกับสะดุ้งโหยงอีกรอบ ริมฝีปากล่างถูกข่มไว้ กันไม่ให้เสียงกระเส่าที่มันดังอยู่ในลำคอนั้นเล็ดรอดออกไปไหน

แทยอนกำลังจะเป็นบ้า ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้เธอทำการกระทำบ้าๆแบบนี้บนรถทั้งๆที่ตอนนี้รถของพวกเธอนั้นจอดอยู่หน้าโรงเรียน ที่มีครูถึงสองคนกับพวกคณะกรรมการนักเรียนที่เป็นลูกน้องของเธออยู่ถึงสี่คน!  แน่นอนถ้าถูกจับได้เธอคงไม่ได้แค่โดนปลดออกจากหน้าที่การเป็นประธานนักเรียนอย่างเดียว  แต่นั้นรวมถึงก็ที่เธอจะถูกปลดออกจากการเป็นนักเรียนของโรงเรียนวิทยาศาสตร์โซลอีกด้วย

ถึงในสมองจะคิดไปถึงขั้นถูกไล่ออก แต่ร่างกายที่ยังร้อนรุ่มนั้นก็ยังไม่สามารถที่จะหยุดขยับได้เลย  กายเล็กสั่นไหวอยู่บนตักของคนอายุมากกว่า  เส้นผมสั้นระต้นคอสีสว่างที่พึ่งไปตัดมาเมื่อไม่กี่วันก่อนชุ่มไปด้วยหยดเหงื่อที่แตกออกมาเป็นประกาย 

ร่างเล็กชูแขนทั้งสองข้างขึ้นเพื่อให้อีกคนนั้นปลดสปอร์ตบราของตนออกไปได้ถนัด และทันทีที่บราตัวจิ๋วถูกสลัดออกไปจนพ้น เนินเนื้ออกอวบอิ่มก็ถูกใช้เป็นส่วนเติมเต็มโพรงปากอุ่นของร่างบางแทบจะทันที

“อ้าาา~ ฟะ ฟานี่ใช้ยากับน้องแทรึปล่าวคะ” เสียงกระเส่าถูกเปล่งออกมาเป็นคำพูดอย่างยากลำบากยามร่างกายส่วนบนต้องต่อสู้กับเรียวลิ้นที่คอยตวัดดูดดุนยอดอกสีหวานที่ทั้งแข็งขืนและนุ่มหยุ่นราวกับเยลลี่ที่คนถูกฉกฉวยนั้นชอบนักชอบหนา

“ตอนนี้ฉันก็ฉีดยาให้เธออยู่นี่ไงแทยอนอา~”  ยอมเสียเวลาผละใบหน้าออกมาตอบคำถามของคนตัวเล็กแต่เพียงน้อย ก่อนที่ใบหน้าหวานจะฝังลงไปอีกรอบ

“อ๊ะ”  คมเขี้ยวถูกกดลงบนเนินเนื้ออิ่มที่สั่นไหวตามแรงขย่มจนเกิดเป็นรอยฟันห้อเลือดก่อนที่คนฝากรอยไว้นั้นจะโลมเลียรอบบาดแผลไปมาเพิ่มความเสียวกระสั่น

‘ทิฟฟานี่เป็นหมีที่เหมือนหมาที่สุดในโลก’ เป็นสิ่งที่แทยอนคิดตั้งแต่คมเขี้ยวแรกฝังลงมาบนผิวหนังที่ขาวดุจหิมะของเธอเมื่อไม่กี่ครั้งก่อน ทุกครั้งที่มีเซ็กซ์กันไม่ว่าเธอหรือเขาจะเป็นผู้กระทำ  ร่างกายของเธอนั้นก็มักจะมีรอยฟันผุดขึ้นมาไม่น้อยกว่า 4 รอยเสมอ  ไม่รู้ว่าสาวเจ้าไปจำไอ่เทคนิคการกัดนี่มาจากไหน มันก็เจ็บอยู่หรอกแต่เธอคงไม่ร้องท้วงอะไรมากมายเพราะมันก็ทำให้เธอเสียวกระสั่นเสียจนตอนนี้ก็ดันติดอกติดใจเข้าเสียดื้อๆ

“เธอเซ็กซี่จังแทยอน” เสียงหวานเคลิ้มฝันถูกเปล่งออกมาจากลำคออย่างยากลำบาก ใบหน้าหวานที่ผละออกมาจากเนินอกอิ่มไล่สายตามองคนบนตักตั้งที่เชิ่ดหน้าขึ้นกัดริมฝีปากล่างของตนเองอย่างข่มอารมณ์ แทยอนเซ็กซี่มากจริงๆในเวลานี้ หยดเหงื่อมากมายเริ่มรินไหลลงมาจากลำคอระหง ลากยาวไปจนถึงชายโครงที่มองเห็นกระดูดเป็นซี่ๆ ทิฟฟานี่อดไม่ได้ที่จะก้มลงไปใช้ลิ้นตวัดเลียลิ้มรสหยดเหงื่อนั้นอย่างกระหาย ลากขึ้นไปตามทางที่ต้องผ่านยอดอกสีชมพูระเรื่อก่อนจะกดจูบหนักหน่วงพร้อมกับดูดดุนมันจนทำให้กายเล็กสั่นสะท้าน

“อื้อ! กลับไปน้องแทเอาฟานี่แน่”

“อื้มมม~ เอาให้สุดเลย” ใบหน้าสวยจัดผละออกมาจากอกอิ่มอีกคราก่อนจะเคลื่อนไปฝังซี่ฟันลงบนกระดูกไหปลาร้าของเขา อกแรงดูดดุนมันอย่างนึกหมั่นเขี้ยวจนเกิดเป็นรอยสีม่วงอย่างเห็นได้ชัดพร้อมกับเปล่งเสียงครางออกมาอย่างถูกอกถูกใจในคำพูดของคนตัวเล็ก 

“ไม่ท้องไม่หยุดเลย”  งั้นเธอก็คงไม่ได้หยุด. . .

“พูดแล้วนะ” ไม่รู้ว่าตอนนี้แทยอนยังรับรู้ได้ถึงคำพูดของเธออยู่ไหม รู้เพียงแค่ตอนนี้น้ำหนักตัวของคนบนตักเหมือนจะเพิ่มขึ้นมาเป็นทวีคูณเมื่อกายเล็กนั้นกระหน่ำช่องทางสวาทสวนทางกับนิ้วกลางของเธอทั้งแรงและรวดเร็วจะหน้าใจหาย ใบหน้าเยาว์ซบลงมาบนไหล่ของเธอทั้งที่กายของเขายังคงสั่นไหวไม่มีท่าทีว่าจะหยุดหย่อย

เสียงหอบหายใจปนกับเสียงครางหวานหูกำลังปะทุไฟสวาทที่อยู่ในกายของคนร่างบางได้อย่างดี ถ้าไม่ติดว่าคนตัวเล็กต้องเข้าโรงเรียนหลังเสร็จกิจกรรมกับเธอบนรถและเธอมีประชุมโปรเจคสำคัญ เธอบอกเลยว่า วันนี้ทั้งวันคงจะไม่หยุดอยู่ที่แค่ในรถ

“อื้อออ~  อ๊ะอ๊ะ อื้อ! อ๊ะ อ๊ายยยยยยย!!!”  แทยอนถึงกับร้องออกมาสุดเสียง ผนังภายในช่องทางรักตอดรัดนิ้วเรียวของร่างบางราวกับจะบีบมันให้แหลกสลายไปเสียตรงนั้น  ทิฟฟานี่ผละคนตัวเล็กออกจากไหล่ของตัวเองก่อนจะถอนเรียวนิ้วออกมาพลางหันไปมองแทยอนที่ยังคงนั่งหอบหายใจอยู่บนตักของเธอ เปือกตาบางปรือขึ้นมามองทิฟฟานี่ที่ส่งนิ้วเรียวเข้าไปในโพรงปากของตัวเองก่อนที่แทยอนจะโน้มตัวลงไปประกบริมฝีปากลงบนตำแหน่งเดียวกัน  เรียวลิ้นทั้งสองไล่ตวัดกวาดชิมความหวานจากกลิ่นกายของคนตัวเล็กอย่างร้อนแรง กล้ามเนื้อสีแดงสดนุ่มหยุ่นสะเปะสะปะไม่มีทิศมีทางราวกับไร้คนควบคุมเกี่ยวรึงกันไม่มาทั้งยังดูดดึงความหอมหวานที่หยดลงมาจากโคนนิ้ว ก่อนที่ทิฟฟานี่จะชักมือออกไปพร้อมกับหน้าผากของคนทั้งสองจรดเข้าหากัน

“แทยอนอา. . . ฉันรักเธอ

“น้องแทก็. . .

                . . . รู้สึกลึกๆแบบนั้นเหมือนกัน”