NC FIFTY SHADES OF TIFFANY
แทยอนกำลังใจเต้นระส่ำระส่าย ดวงตาจ้องมองปลายมีดแหลมที่เคยอยู่บนเขียงคู่กับหัวมันฝรั่งค่อยๆกดลงบนปกเสื้ออย่างแผ่วเบาก่อนจะลากยาวลงมาจนจรดกับกระดุมเม็ดแรก
กึด. .
. เพียงแค่เสี้ยววินาทีคมมีดก็จัดการกับเนื้อผ้าสีขาวสะอาดตรงใต้ปกจนขาดวิ่น
เสื้อราคาหลายร้อยดอลล่ากำลังถูกเจ้าของทำลายมันด้วยมือของตัวเอง
โดยการลากลงมาจนเนื้อผ้าขาดเป็นทางยาว แทยอนจ้องมองปลายมีดตาไม่กระพริบเพียงแค่ว่าถ้าหากเผลอกลืนน้ำลายหรือหายใจแรงไปจนทำให้ปลายมีดฝังเข้ามาอยู่ทรวงอกจะเป็นอย่างไร
“แทขาวจัง. . .”
เสียงติดเพ้อหน่อยๆของคนที่กำลังกดปลายมีดแหลมคมลงบนเนื้อผ้าบางดังขึ้นพร้อมกับเสียงกลืนน้ำลายอึกใหญ่ของคนที่ยืนนิ่งเป็นหุ่นลองเสื้อแล้วช่างตัดผ้าดันไม่ถูกใจดังสวนขึ้นมา
ปลายมีดตวัดลงกดชายเสื้อก่อนจะออกแรงกดมันหน่อยๆเพื่อให้ชั้นผ้าที่หน้ากว่าขาดออกจากกัน และทันทีที่เนื้อผ้าที่เคยติดกันหลุดออก
ร่างบางไม่รีรอที่จะแหวกเสื้อที่ขาดหลุดลุ่ยเพื่อเข้าไปเชยชมผิวเนื้อละเอียดที่ขาวดุจหิมะของเด็กในการปกครอง
ยอดอกสีชมพูระเรื่อที่ตั้งชูชันโดยไม่มีอะไรปิดกั้นกำลังเชิญชวนให้เธอโน้มใบหน้าลงไปเพื่อนลิ้มรส
พลันดวงตากลับเหลือบไปเห็นรอยถลอกบนหน้าท้องแบนราบที่ดิ่งลงเป็นทางยาวจนเลือดซึมอย่างเห็นได้ชัด
คงเกิดจากการเล่นอะไรพิลึกพิเรนของเธอเมื่อครู่
ประธานสาวผลักตัวเองลงจากเคาท์เตอร์หินอ่อนก่อนจะนั่งคุกเข่าให้คนที่ยืนเปลือยท่อนบนอยู่ตรงหน้า
ใบหน้าหวานอยู่ตรงพอดิบพอดีกับรอยถลอกเรียวมือขึ้นแตะบาดแผลที่มีเลือดซึมออกมาหน่อยๆจนเจ้าของเรือนกายนั้นถึงกับซี๊ดปากขึ้น
เรียวลิ้นถูกดันออกมาเลียริมฝีปากล่างของตัวเองก่อนจะนำมันไปจรดกับปลายสุดของบาดแผล
ไล่กวาดเก็บหยดเลือดที่ผุดขึ้นมาราวกับมันเป็นเกล็ดน้ำตาลที่ตกอยู่ตามทางแล้วเธอเป็นมดตัวเล็กที่ตามเก็บมันจนหมด
ลิ้นร้อนลากไล้ขึ้นลงตามความยาวของบาดแผล
“อื้ออ~” เสียงครางกระเส่าของคนที่ยืนอยู่ดังขึ้นเมื่อชิ้นเนื้อสีแดงสดวนอยู่ในหลุมสะดือราวกับควานหาของมีค่าที่อยู่ข้างในอย่างไงอย่างงั้น
ประธานสาวละใบหน้าออกมาจากหน้าท้องสีสะอาด
ดวงตาจ้องมองรอยถลอกที่ถูกเช็ดรอยเลือดออกไปแล้วอย่างพิจารณาพร้อมกับเรียวลิ้นก็ตวัดขึ้นมาเลียริมฝีปากบนของตนอย่างกระหายอีกครั้ง
เรียวมือบางเลื่อนขึ้นไปตั้งแต่ต้นขาเล็กจนไปถึงขาอ่อนด้านหลังลูบไล้มันวนไปวนมาแบบนั้น
ก่อนจะค่อยๆเลื่อนเรียวมือขึ้นไปจับเข้าที่ขอบแพนตี้ตัวจิ๋วสีดำขลับตัดกับโคนขาของเขา
“ขโมยกางเกงในกันแบบนี้เค้าเรียวว่าโรคจิตนะคะ”
พูดพลางเรียวนิ้วก็แตะซ้ำย้ำบนจุดไวสัมผัส
ผ่านผืนผ้าที่เริ่มจะชื้นแฉะออกมาเป็นวงกว้าง
“อื้มม~
จิ้มของคนอื่นอยู่แบบนี้เค้าก็เรียกว่าโรคจิตนะคะ” แทยอนเอ่ยขึ้นเมื่อรู้สึกว่ากำลังถูกกล่าวหา
ถึงเธอจะยอมรับแต่คนที่ควรจะโดนมากกว่าคือคนที่กำลังร่นอันเดอร์แวร์สีเข้มออกจากเรียวขาของเธอออกไปไม่ใช่หรือไง?
“หรือจะให้จิ้มของตัวเองล่ะคะ?” ทิฟฟานี่พูดพร้อมกับยกนิ้วชี้ที่เกี่ยวขอบแพนตี้สีดำขึ้นมาแกว่งไปแกว่งมาพลางใบหน้าหวานก็แหงนขึ้นไปมองคนที่กำลังก้มหน้าลงมามองเธอเช่นเดียวกัน
“ถ้าจิ้มให้ดูก็โอเคนะ”
“โรคจิตจัง” ถึงปากจะว่าแต่กายบางกลับทำตามอย่างว่าง่าย ทิฟฟานี่กายเปลือยปล่าวขึ้นมาจากพื้นก่อนจะเดินผ่านนักเรียนตัวเล็กไปยังโต๊ะไม่ทรงรีที่ตั้งอยู่ข้างหลัง
เรียวขายกขึ้นเหยียบกับเก้าอี้ทรงโมเดิร์น
ออกแรงถีบเล็กน้อยเพื่อส่งให้ตัวเองขึ้นไปนั่งบนโต๊ะตัวยาวแล้วพาดขาไว้กับพนักเก้าอี้สองตัวโดยที่มีสายตาของแทยอนคอยจ้องมองอยู่ตลอด
“ให้จิ้มตรงไหนก่อนดีคะ ตรงนี้. . . ตรงนี้
หรือ. . . ตรงนี้”
หล่อนจิ้มลงไปบนร่างกายทุกครั้งที่จบคำว่าตรงนี้
โดยที่ครั้งแรกประธานสาวจิ้มไปตรงริมฝีปากอวบอิ่มที่เผยอออกเล็กน้อยอย่างยั่วยวน
ครั้งที่สองเรียวมือเดิมเลื่อนลงไปจิ้มยอดอกสีชมพูระเรื่อที่ชูชั้นขึ้นขืนสู้กับเรียวนิ้วทันทีที่เขาออกแรงกด
ก่อนที่ครั้งสุดท้ายเขาลากมือมาหยุดอยู่ที่จุดประสั่นและจิ้มลงไปในช่องทางคับแคบก่อนที่เธอจะได้เอ่ยตอบคำถามของเขา
“อื้มมมม~” แทยอนมองภาพตรงหน้าอย่างไม่ละสายตาไปไหน
ภาพที่เรียวมือของประธานสาวข้างหนึ่งกำลังสอดใส่เข้าไปในช่องทางรักของตัวเองอย่างรัวเร็ว
ส่วนอีกข้างถูกยกขึ้นไปดูดดุนภายในโพรงปากอย่างยั่วยวน ภาพร้อนแรงเหล่านั้นถ้าเป็นคนอื่นแทยอนมั่นใจเลยว่าตอนนี้ในมือเธอคงจะมีกล้องอัดวีดิโอสักเครื่องเป็นแน่
และไม่ถึงกี่วันคลิปก็คงไปถึงมือยุนอาตัวร้ายกับชานยอลหัวหยอยเป็นแน่ แต่คนนี้ไม่ได้! เพราะเธอหวงมาก! ก็มีแฟนสวยขนาดนี้ใครจะไม่หวงเล่า -3-
กายเล็กก้าวเข้าไปใกล้คนที่เอาแต่ส่งสายตายั่วหยอกทั้งมือสองข้างยังคงอยู่ในท่าทางเดิม
แทยอนเอื้อมมือไปคว้าเรียวมือข้างขวาที่ทำหน้าที่ขยับเข้าถอยออกในช่องทางรักนั้นให้หลุดออกมาก่อนจะยกมันขึ้นพร้อมกับใบหน้าหวานก็โน้มลงไปดูดกลืนของเหลวที่ติดอยู่ตรงปลายนิ้วลามไปจนถึงโคน
“อยากกินมั่ง”
อยู่ๆเจ้าของเรียวนิ้วที่คนตัวเล็กกำลังดูดดึงก็เอ่ยขึ้นมาหลังจากที่ดูเหมือนจะนั่งจ้องเธออยู่นานพอสมควร
คนตัวเล็กผละริมฝีปากออกจากนิ้วเรียวก่อนจะยื่นมันไปจ่อที่ริมฝีปากของคนเป็นเจ้าของ
แต่ทิฟฟานี่กลับส่ายหน้าพร้อมกับไถลตัวลงมาจากโต๊ะตัวยาวช้าๆก่อนจะยกเรียวมือขึ้นดันหน้าอกของคนที่ยืนอยู่ก่อนให้ไปนั่งแหมะอยู่ตรงเก้าอี้ไม้สีเดียวกันกับโต๊ะ
กายบางย่อลงจนหัวเข่าจรดเข้ากับพื้น
เรียวมือจับเข้าที่หัวเข่าของแทยอนก่อนจะออกแรงผลักมันออกทั้งสองข้างพร้อมกับขยับกายเข้าไปอยู่ระหว่างขาของเด็กสาว
“ฟานิ..อ๊าาา!”
แทยอนที่เหมือนจะพูดอะไรต่อแต่ยังไม่ทันที่จะจับประโยคก็ต้องเปลี่ยนเป็นร้องเสียงหลงแทน
เมื่อใบหน้าสวยจัดของคนที่นั่งคุกเข่าอยู่ข้างใต้ฝังเข้าไปกับส่วนอ่อนไหวของเธอแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย
เรียวลิ้นที่เคยรักษารอยแผลบนหน้าท้องของร่างเล็กเมื่อครู่ถูกนำกลับมาใช้งานอีกครั้ง
แต่ดูเหมือนครั้งนี้จะร้ายยิ่งกว่าครั้งแรกเสียอีก ลิ้นร้อนโลมเลียชิ้นเนื้อเปียกชื้นตวัดไปมา
แทรกมันเข้าไปกดแช่ตรงปุ่มกระสั่นให้คนที่กดหัวของเธออยู่นั้นดิ้นทุรนทุรายส่ายสะโพกไปมาทั้งตัวยังติดเก้าอี้อยู่
“อ้ายย!!” ทิฟฟานี่ออกแรงดูดเสียเต็มแรงจนคนด้านบนถึงกับร้องเสียงหลง
กายเล็กบิดเร้าไปมาพร้อมกับเสียงครางกระท่อนกระแท่นที่ลั่นออกมาปนกับเสียงตวัดโลมเลียบนชิ้นเนื้อบวมเปล่งของเรียวลิ้น
ร่างบางใช้ซี่ฟันขบลงบนกลีบเนื้อนุ่มเหมือนกับที่แทยอนชอบทำกับเธอ
ได้ยินเสียงร้องดังออกมาแผ่วเบาเหมือนกับเธอยังกัดไม่ตรงจุด
คิดได้แบบนั้นทิฟฟานี่จึงลองย้ายซี่ฟันไปกัดเข้าที่ปุ่มกระสั่นเต็มแรงจนทำให้คนด้านบนถึงกับตัวสั่นงก
“อ๊ะ!”
เสียงร้องของแทยอนเหมือนแมวน้อยสำหรับทิฟฟานี่
มันฟังดูเหมือนเสียงลูกแมวที่ร้องหาน้ำนมจากอกแม่ยามหิว ไม่ใช่เพียงแค่เสียง
กายของเขาก็เช่นกัน ยามแทยอนบิดกายเร้าหรืออยู่ใต้อาณัติของเธอเขาดูเหมือนลูกแมวเชื่องๆที่พร้อมจะให้เธอพาไปไหนต่อไหนได้โดยไม่มีการพยศ
หรือดื้อดึง แต่หากเธอพลาดท่าให้เขาเมื่อไหร่
ลูกแมวตัวเล็กที่เคยลูบหัวจะแปลเปลี่ยนไปเป็นจิ้งจอกมากเล่ห์กลทันที
“อะอะ ฟะ ฟานี่อ๊ะ” เสียงครางกระท่อนกระแท่นยังคงดังไม่หยุดหย่อน
เช่นเดียวกันกับเรียวลิ้นสีแดงสดที่ยังคงตวัดไปมายั่วหยอกกับส่วนอ่อนไหวไม่มีท่าทีว่าจะหยุดเช่นกัน
ประธานสาวจับสองขาเล็กไว้มั่นเมื่อรู้สึกถึงแรงบีบยามคนตัวเล็กหุบขาเข้าหากัน
เกร็งลิ้นร้อนให้มันแข็งขืนก่อนจะค่อยๆสอดมันเข้าไปในช่องทางคับแคบที่เหมือนจะบีบลิ้นของเธอให้หลุดเข้าไปอยู่ในนั้นเสียให้ได้
“ฟะฟานี่ อะ ระเร็วไปแล้วอ๊าย! มันเสียวนะ!”
แทยอนถึงกับครางเสียงดังลั่นเมื่อชิ้นเนื้อสีแดงสดเร่งจังหวะการสอดใส่ให้รัวเร็วยิ่งขึ้นอีกทั้งยังตวัดหยอดล้อกับปุ่มกระสั่นเสียถี่ยิบไม่สนว่ากายเล็กที่นั่งบิดเร้าอยู่บนเก้าอี้จะทรมานเพียงใด
เรียวมือเล็กทึ้งผมสีน้ำตาลเข้มที่มันยาวไปจนถึงกลางหลังราวกับจะให้มันหลุดติดมือมาเสียให้ได้
เม็ดเหงื่อผุดออกตามไรผมและแผ่นหลังเนียนจนมันชุ่มไปทั่วทั้งกาย
ใบหน้าหวานแหงนขึ้นมองดวงไฟที่ห้อยลงมาจากเพดานพลันดวงตาก็ใกล้จะปิดเมื่อร่างกายรับรู้ถึงอารมณ์ที่ใกล้จะประทุ
“อะอะอะอื้ออ๊ะอ๊าาาาาาาาาาาา~” กายเล็กกระตุกเกร็งเมื่อร่างเสร็จสม
ผนังอ่อนนุ่มภายในตอดรัดเรียวลิ้นแรงยิ่งกว่าตอนสอดใส่ในคราแรก
ประธานสาวกวาดชิมหยดน้ำที่เอ่อล้นออกมาจากช่องทางรักอย่างไม่นึกรังเกียจ เหมือนทุกหยดจะมีค่าสำหรับทิฟฟานี่มาก
ขนาดหยดที่หลั่งไหลลงมาจนถึงข้อเท้า
สาวเจ้ายังเลียตั้งแต่ส้นเท้าบางของเธอจนมาถึงจุดอ่อนไหวที่เคยฝังใบหน้าไว้ตามทางที่น้ำหยดนั้นไหลลงมาเลย
“อร่อยมากไหม?” แทยอนเอ่ยถามเมื่อประธานสาวยังคงกวาดชิมกลิ่นกายจากร่างของเธอไม่ห่าง
ดูเหมือนหล่อนจะกระหายมันมากกว่าทุกครั้งที่ได้ลิ้มรสชาตของเธอเสียอีก
“อื้มม~ ที่สุดเลย” ยอมผละใบหน้าหวานออกมาเพียงชั่วครู่ก่อนจะกดลงไปตามเดิม แต่ยิ่งทิฟฟานี่เก็บกวาดมันมากเท่าไหร่
กามอารมณ์ที่พึ่งจะมอดดับไปกลับมีสะเก็ดไฟสว่างวาบขึ้นเพียงชั่วครู่ข้างๆกับกองของเศษเท่าถ่านนั้น
กองไฟของแทยอนพร้อมจะติดขึ้นได้ทุกเมื่อหากทิฟฟานี่ยังคงไม่ละใบหน้าออกไปไหน
และถึงจะละไปในตอนนี้ก็คงไม่ทันเสียแล้ว. . .
“ตาฉันแล้ว”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น